วันละกลอน...ออนไลน์...
>>>>>>>>>>>>>>+<<<<<<<<<<<<<<

เมื่อถึงกาล ผ่านวาระ..ณ ปลายหวัง
ก็เหมือนเรือ เข้าเทียบฝั่ง จบหวัง-ฝัน
สิ้นภาระ ความรู้สึก.........สายสัมพันธ์
สิ้นอาลัย ไปชั่วกัลป์........นิรันดร์กาล
สมบัติที่ หาได้..................แต่ไม่ได้
หลังความตาย คือว่างเปล่า ในสงสาร
ยศตำแหน่ง แย่งชิง...........ในสันดาน
ถึงที่สุด ก็แหลกราน.............ไม่ดำรง
ไปไม่กลับ นับเวลา.....เดินหน้าหาย
หลับไม่ตื่น ถ้างมงาย.....ในความหลง
ฟื้นไม่มี ที่สังขาร.................ไม่คืนคง
หนีไม่พ้น คือสายตรง...ของกฎกรรม
ในยามยัง หยุดยั้ง............ชั่งใจได้
ในยามป่วย ยามไข้.........ไม่ต้องขาม
ถึงสุดท้าย แม้ยามตาย........ก็ใสงาม
ความสิ้นสุด เป็นไปตาม กรรมแห่งตน
เฉกใบไม้ เมื่อยามแก่......กิ่งใบโหย
ดอกก็ร่วง ใบก็โรย.......จนเกลื่อนต้น
เปรียบชีวิต ต้นไม้............ก็คล้ายคน
ถึงสุดท้าย ก็ร่วงหล่น............ลงสู่ดิน
โลภอยากได้ อยากมี...........ก็มีได้
โกรธแล้วได้ ก็โกรธไป.......ได้ทั้งสิ้น
หลงแล้วสุข ให้หลงไป........ให้ชาชิน
ถ้าทั้งสิ้น ฉุดให้ต่ำ............อย่าทำมัน

ครูเล็ก ลำปาง 1/10/63
>>>>>>>>>>>>>>+<<<<<<<<<<<<<<