วันละกลอน...ออนไลน์...
>>>>>>>>>>>>>>+<<<<<<<<<<<<<<

อนิจจัง ทุกขัง.....................อนัตตา
คนเราแม้ แก่ชรา.............ยังโลภหลง
เหลือเวลา เพียงน้อย....น่าปล่อยปลง
แล้วให้หลับ ตาลง............ปลงให้เป็น
อยู่ให้เป็น เย็นให้พอ.........รอให้ได้
เวลาพูด มันก็ง่าย............คล้ายเล่นๆ
พอเอาจริง หัวก็ร้อน........นอนไม่เป็น
เรื่องจะเย็น เห็นจะยาก......ลำบากใจ
เรื่องบางเรื่อง ถ้ามัวเย็น ก็เป็นทุกข์
พอร้อนบ้าง ก็สนุก.......ได้เคลื่อนไหว
ก็ถือว่า ถ้าอยู่เปล่า...............ไม่ทำไร
คงต้องนั่ง ถอนหายใจ.....ตายทั้งเป็น
ถ้าอยู่เป็น เย็นได้................ใจก็สุข
สารพัน จะกันทุกข์........,.....ไม่ให้เห็น
แต่ถ้าหาก อยู่ไม่ได้............ใจไม่เย็น
ไปหลงคิด ผิดประเด็น......ก็เป็นทุกข์
โลภ โกรธ หลง คงเวียนวน จนที่สุด
จะผลักดัน ให้ยื้อยุด.........จนหลุดสุข
มัวปล่อยให้ ตัว"อยาก"นำ...ก็ย้ำทุกข์
ก็อย่าหวัง จะพบสุข........ในบั้นปลาย
อายุมาก ถ้าจะอยาก....ให้อยากพัก
ถือเป็นหลัก สัจธรรม....คือตามหมาย
อย่าหลงคิด ติดตัวตน.....จนใกล้ตาย
ก่อนสิ้นลาย ต้องให้สม.....อารมณ์ตน

>>>>>>>>>>>>>>+<<<<<<<<<<<<<<